Szorstka i sztywna juta oplatała jej nadgarstki, jednym, zwinnym ruchem połączyła węzłem dłonie i jednocześnie je oddzieliła. Przez chwile delektowała się znajomym mrowieniem, które powodowały liny, ale gwałtowne szarpnięcie przerwało jej skupienie.

Związane dłonie powoli przesuwały się ku górze, ponowne szarpnięcie i już wyprostowane ręce ukrywały jej twarz w ramionach. – Nie chcę – zakwiliła cicho, wtulając się w ciepłe, własne ciało. Naprężona lina zmuszała jej ciało do wyciągnięcia się, a mięśnie napięły się. Stała już na samych palcach, próbując uczepić się mchu, który miała pod stopami… W efekcie czego zniszczyła tylko jego kępkę i ubrudziła się, rozrzucając wyrwane kawałki ziemi Więcej >