innymi słowy puść wodze swej wyobraźni
opowiadania
krótko, wrednie i perfidnie…
20.11.13
Kobieta spojrzała na stojącego przed nią mężczyznę, który w dłoniach miał palcat. Częściowo miała nadzieję, że ostatnia lekcja go zniechęci. Jednak nadzieja jest matką głupich. Miała świadomość, że apetyt rośnie w miarę jedzenia, więc była też pewna, że będzie chciał więcej. W mgnieniu oka pojawił się pomysł na kolejną próbę zniechęcenia do zabaw tego typu.
Mężczyzna dalej stał trzymając w wyciągniętych dłoniach bat. Ten widok sprawiał, że ciężko było się powstrzymać od wzięcia go z jego rąk.
– Jesteś tego pewny? – Tak. – Dupa cię za mało boli? Cień zmieszania przemknął przez jego twarz, a już po chwili zauważyła nieznaczne uwypuklenie Więcej >
krótko, zwięźle i na temat
17.11.13
– Opowiem Ci coś, ale padniesz z wrażenia. – Oj nie sądzę i tak jestem padnięty. Zmęczony jakiś taki. – Temat przypadnie Ci do gustu, mówię Ci. – No dobrze.
****
Niewielki pokój był wypełniony blaskiem serialowego światła, które płynęło wprost z telewizora. Wielkie łóżko, na którym na wpół siedząco on i ona raźno popijała piwo przy okazji chrupiąc równie radośnie słoną przekąskę. Rozmawiali o swoich fantazjach. W pewnym momencie on chciał najwidoczniej sprowokować ją. Proste dwa słowa, których ona nie chciała słyszeć, a które to wywołały dziwne dotąd nieznane uczucie.
– Zmuś mnie – jej reakcja była błyskawiczna. Złapała go dłonią za Więcej >
stan tak wrednego szczęścia…
15.11.13
Za siedmioma górami, za siedmioma jeziorami… Nie. To strasznie idiotyczny początek bajki o dwóch młodych kobietach, które miały dziwne upodobania i które postanowiły się spotkać pewnego dnia. Mimo, że w zasadzie to wcale się nie znały. Mimo, że dzieliły ich miliony lat świetlnych odległości i jakimś dziwnym przypadkiem pewnego dnia, jedna pojawiła się w miejscu zamieszkania drugiej. Oj jakże szczęśliwy dzień nastał w jednej chwili.
Spotkały się na mieście z nadzieją spędzenia chwili czasu same ze sobą, aby poplotkować o tym, o czym mogłyby plotkować ze sobą dwie uległe kobiety. Jednakże swe kroki skierowawszy do Centrum Handlowego i postanowiły coś Więcej >
czarny kot zniknął
08.11.13
Wczoraj kobieta siedziała do późna przed komputerem, a mimo to otworzyła oczy jeszcze przed ósmą rano. Patrząc na wprost widziała okna, a za oknem mgła spowijała miasto gęstą watą. Pamiętała taką watę. Gdy mimowolnie pomyślała o kimś widziała jak otacza ją taka wata, czuła ją. Za oknem było brzydko i szaro. Kolory gdzieś uciekły… a kobieta obudziła się z twarzą zalaną łzami. Nie chciała się zgodzić na to co się zmieniało w niej, ale wiedziała do czego to może doprowadzić jeśli się nie ogarnie. Znów świadomie śniła, znów sen był projekcją, znów był pełen emocji, znów sen był wiadomością lub Więcej >
a na jej kolanach dalej spała czarna mrucząca kotka
04.11.13
Ten ból jest taki realny. Rozdzierający ciało bezlitosnym krzykiem… Kobieta siedzi wpatrzona w przestrzeń między nią, a ekranem komputera. Próbuje przypomnieć sobie wszystko ze snu, który miała tej nocy. Jednak każde wspomnienie budzi nieopisaną rozpacz, budzi tęsknotę i powoduje łzy. Zaparła się. Przejdzie przez to, chociaż sama jeszcze nie wie jak. Ma poczucie, że została sama. Gdzieś w środku czuje puste miejsce po kimś wyjątkowym, a mimo to w tym miejscu cały czas czuje ciepło. Nie chce się pogodzić ze stratą…
Czarny kot, otarł się o jej nogę otulając skórę włochatym ogonem. Radośnie miauknął i patrzył wyczekująco. Jest! Pokazał się, ledwo Więcej >
no i pokrzykujące ptaszysko gdzieś się oddaliło
24.10.13
Pamiętam jakby to było wczoraj. Siedziałam na ławce w jednej z bocznych alejek bardzo znanego warszawskiego parku. Co prawda na moje szczęście park nie był o tej porze tak tłumnie odwiedzany przez ludzi co w weekendowe dni.
Siedziałam sobie z książką w rękach, a mimo to wolałam obserwować stroszącego swe kolorowe pióra pawia niż zatopić się w świat Śpiącej Królewny. Siłą rzeczy książka obłożona w starą kolorową gazetę wylądowała obok na drewnianych deskach. Rozejrzałam się dookoła. Byłam sama. Nawet kolorowe pokrzykujące ptaszysko gdzieś się oddaliło. Gdzieś po lewej słychać było jeszcze jego pokrzykiwanie, a gdzieś po prawej rudy ogoniasty stwór przebiegł Więcej >
piękna i Bestia
20.10.13
Forma treści w zasadzie jest nieistotna. Liczy się efekt zatracenia, kiedy ciało staje się ciałem, a dusza duszą. Kiedy w rytm melodii wygrywanej na mym ciele dźwięki rozkoszy pieszczą zmysły Jego. Ulotne chwile rozkoszy, magia spojrzeń przepełnionych pragnieniami bycia… oddaną i kochaną. Takie bajki nigdy nie mają szczęśliwego zakończenia.
Jednakże ja naiwnie sądziłam, że ma uległość będzie tylko i wyłącznie wykorzystywana w sypialni. Nawet nie wiedziałam jak bardzo się myliłam, wprowadzając się do posiadłości mojego Władcy. Prawda była inna i brutalnie wyrwała mnie ze marzeń sennych pragnień gorących o świecie idealnym… o mym Księciu z bajki, który by porwał mnie do Więcej >
smak, Jej smak… zapach, Jej zapach
20.10.13
Klęczał przy Jej stopach wpatrzony w aksamitnie gładką skórę połyskującą w świetle księżyca. Światło padało z odsłoniętego okna wprost na jego postać, rzucając lekko zauważalny cień ich sylwetek na ścianie. Czekał pochylony będąc gotowym do działania na Jej polecenie. Nie patrzył Jej w oczy, nie miał odwagi ale wiedział że za chwilę coś się stanie. Czuł wzbierające podniecenie, czuł na sobie Jej spojrzenie. – Spójrz na mnie – powiedziała cicho. Zacisnął powieki i lekko odwrócił głowę w kierunku ściany. Jak małe dziecko zmuszane do zjedzenia czegoś czego nie lubi. – Spójrz powiedziałam – ponagliła go bardziej jadowitym syknięciem. Teraz już Więcej >
renesans: środki stylistyczne – alegoria III
16.10.13
Wiesz jak to jest? Już przez to przechodziłam, chociaż tobie, drogi pamiętniczku o tym się nie pochwaliłam. Bo niby czym i po co? Pamiętać to co złe? Nie chcę… Nie chcę pamiętać żalu, smutku i całej tej tęsknoty. Chociaż w sumie sama do końca nie wiem czym to jest. Czym jest uczucie, które mnie przepełnia. Spróbujmy zrozumieć i coś z tym zrobić.
A może jednak mi czegoś żal. Tylko czego? Żal tych godzin i dni, żal mi miesięcy i lat. Żal, że oddałam swoje emocje niewłaściwej osobie. Żal mi zmarnowanych chwil mojego życia, których już nie odzyskam… Żal mi tego, że Więcej >
renesans: środki stylistyczne – alegoria II
16.10.13
Powinnam wiedzieć, że z niektórymi rzeczami igrać nie warto i nie wolno. To tak jak zabawa z zapałkami. Ogień jest piękny, patrzysz w niego, ale jeśli nie będziesz uważać poparzysz siebie albo/i spalisz połowę domów w okolicy.
To jest jak igranie z czymś co ładnie wygląda, ale pod ciepłym i miłym futerkiem ma schowane pazurki. To „Coś” jest jak Kot. Po prostu, zwykły kot, a gdy patrzysz na niego – jest rozkoszny, słodki i chciałoby ci się z nim pobawić. Więc bawisz się z nim dając i sobie i jemu radość, ale do pewnego momentu. W jednej chwili kot wyciąga łapę Więcej >
Loading ...